روغن پايه گریس

روغن پايه گریس چیست ؟ اولین عامل مهم در انتخاب گریس ، روغن پايه گریس است. باید دید که دستگاه در چه شرایطی کار می‌کند. میزان سرعت، دما، فشار، آلودگی محیط کار عوامل عمده انتخاب است. عموما روغن‌های معدنی دارای شاخص گرانروی (viscosity index) حدود 95 و سنتتیک بین 120 تا 175 است. هر چه مقدار این شاخص بالاتر باشد، تغییرات دما در گرانروی اثر کمتری خواهد گذاشت و در نتیجه گریس در تفاوت دما کمتر روانی خود را از دست می‌دهد.

انجمن آمریکایی تست و مواد (ASTM) گریس روان کننده را اینگونه تعریف می کند: “یک محصول جامد تا نیمه سیال از پراکندگی یک عامل غلیظ کننده در روان کننده مایع. سایر مواد تشکیل دهنده که خواص ویژه ای ایجاد می کنند ممکن است شامل شود” (ASTM D 288، تعاریف استاندارد اصطلاحات مرتبط به نفت).

آناتومی گریس
همانطور که این تعریف نشان می دهد، سه جزء وجود دارد که گریس روان کننده را تشکیل می دهد. این اجزا روغن، غلیظ کننده و مواد افزودنی هستند. روغن پایه و بسته افزودنی اجزای اصلی در فرمولاسیون گریس هستند و به این ترتیب تأثیر قابل توجهی بر رفتار گریس دارند. غلیظ کننده اغلب به عنوان اسفنجی شناخته می شود که روان کننده (روغن پایه به اضافه مواد افزودنی) را در خود نگه می دارد.

روغن پایه
بیشتر گریس هایی که امروزه تولید می شوند از روغن معدنی به عنوان اجزای سیال خود استفاده می کنند. این گریس های مبتنی بر روغن معدنی معمولاً عملکرد رضایت بخشی را در بیشتر کاربردهای صنعتی ارائه می دهند. در دمای افراطی (کم یا زیاد)، گریسی که از روغن پایه مصنوعی استفاده می کند، پایداری بهتری را ایجاد می کند.

ضخیم‌کننده‌های غیرصابونی نیز در کاربردهای خاص مانند محیط‌های با دمای بالا محبوبیت پیدا می‌کنند. بنتونیت و سیلیکا ایروژل دو نمونه از قوام دهنده هایی هستند که در دماهای بالا ذوب نمی شوند. با این حال، تصور اشتباهی وجود دارد که حتی اگر ضخیم‌کننده بتواند در برابر دماهای بالا مقاومت کند، روغن پایه در دماهای بالا به سرعت اکسید می‌شود، بنابراین نیاز به فاصله زمانی ریلوبی مکرر دارد.