روغن ترمز یا مایع ترمز، سیالی است که وظیفه انتقال فشار از پمپ ترمز به بوستر و لنت ترمز را بر عهده دارد. این مایع بدلیل خصلت عملکرد خود باید دارای حداقل تراکم پذیری باشد. همچنین این مایع باید نسبت به حباب هوا حساس بوده و اجازه تشکیل حباب را ندهد. تبخیر روغن ترمز باید بسیار ناچیز باشد و با قطعات فلزی و پلاستیکی که با آنها در تماس است سازگاری داشته باشد.
این مایع، ترکیبی مصنوعی است که قسمت اعظم آن از ترکیبات پلی گلیکول اتری تشکیل شده است. روغن های ترمز نسبت به رطوبت حساس بوده و با جذب رطوبت نقطه جوش آنها پائین می‌آید و خاصیت خود را از دست می‌دهند. نقطه جوش معمول این روغن‌ها بیش از ۱۸۵ درجه سانتیگراد است. این روغن‌ها در ایران در دو استاندارد دات ۳ و دات ۴ (زرد و آبی) تولید و مصرف می‌شوند.
روغن ترمز یکی از مهم ترین مایعات در خودرو است. بدون آن، رانندگی ایمن غیرممکن خواهد بود، زیرا ترمزها کار نمی کنند. روغن ترمز نیروی وارد شده توسط راننده بر روی پدال ترمز را به ترمز چرخ منتقل می کند. به منظور اطمینان از اینکه همیشه می تواند این کار را انجام دهد، روغن باید به طور منظم در طول بازرسی یا تعمیر تعویض شود.
روغن ترمز رطوبت سنجی است. یعنی رطوبت را از محیط خود جذب می کند. اگر روغن بیش از حد رطوبت جذب کند، نقطه جوش مرطوب به میزان قابل توجهی کاهش می یابد، که خطر خرابی کل سیستم ترمز تحت بارهای شدید را افزایش می دهد.
مثال در سراشیبی: اگر پا دائما روی ترمز باشد، دمای روغن ترمز افزایش می یابد. با رسیدن به نقطه جوش، آب محدود شروع به جوشیدن می کند و حباب های بخار در سیستم ترمز ایجاد می شود.
نتیجه: هیچ فشاری نمی تواند در سیستم ترمز ایجاد شود = خرابی کامل ترمز!